Hoe vijver- of vijvervissen voeren?

Het introduceren van aanvullend voer in vijvers levert aanzienlijk meer vis op dan het kweken met natuurlijk voer. Voor een juiste en effectieve voeding moet u de fysiologie en voedingsbehoeften van bepaalde vissoorten kennen.

Ook de watertemperatuur en het zuurstofgehalte worden beïnvloed. De energiebehoefte is relatief laag, maar de voeding moet toch in balans zijn. In dit artikel vind je handige tips voor het kiezen van voer en het voeren van vissen.

Basisvoer voor vijvervissen

Watervoer wordt geselecteerd op basis van het specifieke gehalte aan voedingsstoffen en sporenelementen.

Eiwit

Speelt een sleutelrol in de stofwisseling. Het eiwitgehalte van het voer moet 30-60% van het totale drogestofgehalte bedragen. Eiwitvoer is vooral nodig voor jonge dieren tijdens de periode van actieve groei. De waarde van eiwitten ligt in het feit dat ze essentiële aminozuren bevatten, waarvan het ontbreken leidt tot groeistoornissen en ziekten.

Vetten

Het is de belangrijkste energiebron. Een gebrek aan vetzuren leidt tot een slechte groei, veroorzaakt fysiologische stoornissen en vermindert de hoeveelheid eiwit en vet in het lichaam. Net als bij eiwitten verschilt de vetbehoefte per soort (karper heeft bijvoorbeeld 1% vet nodig, paling en forel 0,5% of minder).

Het is belangrijk op te merken dat de aanwezigheid van vetten in de voeding de groei versnelt, maar bepaalde vetzuren kunnen vlees een onaangename smaak geven.

Koolhydraten

Voedingsmiddelen die niet meer dan 25% vezels bevatten (de belangrijkste bron van koolhydraten) zijn een complete energiebron. De behoefte aan koolhydraten verschilt van ras tot ras. Bij bijvoorbeeld karper en paling vertraagt ​​een verhoogd vezelgehalte de groei en verhoogt het het vetgehalte van het vlees. Het koolhydraatgehalte van de voeding moet niet alleen per soort, maar ook per leeftijd verschillen.

mineralen

Mineralen zijn essentieel voor de normale ontwikkeling van structurele delen van het lichaam. Sommige daarvan (bijvoorbeeld calcium, fosfor en chloor) worden door water opgenomen. De andere moeten kunstmatig worden geïntroduceerd door een geschikte selectie van elementen in de voeding. Gebrek aan mineralen resulteert meestal alleen in groeiachterstand, maar een ernstig tekort vermindert de eetlust van vissen en kan soms leiden tot de dood van jongen. 

vitamines

Speel een sleutelrol bij chemische reacties. Elke vitamine is verantwoordelijk voor specifieke lichaamsprocessen. Zo reguleert vitamine A de stofwisseling, is vitamine D verantwoordelijk voor de botvorming en bevordert vitamine E de vorming van kalkaanslag. Maar de belangrijkste is vitamine B, die verantwoordelijk is voor de opname van eiwitten en koolhydraten. Het tekort manifesteert zich na 20 dagen, waarna het noodzakelijk is om speciaal voedsel aan het bekken te geven.

Ook worden biologisch actieve stoffen (premix) en enzympreparaten in het voer verwerkt om de spijsvertering te verbeteren. Voor de diervoeding wordt in de regel een voedermengsel gebruikt dat bestaat uit minimaal 12 plantaardige en dierlijke componenten.

Plantaardige voedingsmiddelen zijn onder meer:

Granen, een van de belangrijkste bronnen van koolhydraten en vitamine B. Meestal wordt gemalen tarwe gebruikt voor visvoer.

Durumtarwe is rijk aan eiwitten en lipiden.

Peulvruchten (soja, wikke, lupine), die eiwitten en enzymen bevatten die nodig zijn voor een betere spijsvertering.

Poeders en meel bevatten veel eiwitten (vooral sojameel).

Voorbeeld van rantsoen voor viskweek

Diervoeder omvat vismeel, vlees- en beendermeel, bloedmeel en krillmeel, maar vismeel wordt het meest gebruikt omdat het alle aminozuren bevat die nodig zijn voor groei en ontwikkeling. Vleesbeendermeel wordt slechts spaarzaam gebruikt, omdat het veel vetzuren bevat zonder voedingswaarde. Vismeel wordt op briljante wijze vervangen door krillmeel, dat wordt verkregen door het malen en verwerken van zeeschaaldieren.

Kenmerken van het dieet van vijvervissen

Het voedingsschema en de voeding zijn afhankelijk van verschillende factoren. Allereerst het seizoen: in de zomer is er veel meer voedsel nodig dan in de winter, wanneer de meeste soorten in rust zijn.

Ten tweede hangt de intensiteit van de voeding en de samenstelling ervan rechtstreeks af van de soort. Elke vissoort heeft een bepaalde hoeveelheid eiwit en energie nodig, dus hier moet altijd rekening mee worden gehouden bij het kopen van voedsel.

Maar een van de belangrijkste indicatoren van macht is de plaatsing van individuen. Watervissen die in vijvers leven, hebben een heel ander voedingsschema nodig dan individuen die in open vijvers of bassins leven. We zullen dit aspect nader bekijken.

In de vijvers

Bij het kweken van vissen in een vijver zijn de eisen aan kunstmatige voeding minder streng, omdat natuurlijk voedsel beschikbaar is in natuurlijke vijvers en alleen hoeft te worden aangevuld. Voedsel wordt meestal geleverd in de vorm van pasta, pellets of briketten. De voorkeur gaat uit naar voedermengsels in korrels of briketten, omdat deze een hoge vochtbestendigheid hebben, terwijl pasteuze massa's na een uur de helft van hun voedingseigenschappen verliezen.

In vijvers en zwembaden.

Het kweken van vissen in gesloten omgevingen (vijvers en poelen) betekent een volledige omschakeling naar kunstmatige voeding. In dit geval hangt de efficiëntie van de fokkerij af van de juiste voeding.

In de regel is het aangepast aan de soort en de leeftijd van de vissen. Het is beter om industriële voedingsmengsels te gebruiken die uit meerdere elementen bestaan, die de noodzakelijke hoeveelheid eiwitten, koolhydraten, vetten, mineralen en vitamines bevatten voor een normale groei en ontwikkeling van jonge en volwassen vissen in de afgesloten ruimte van het zwembad of bassin.