Welk voer voor mijn goudvissen in een buitenvijver?

Welk voer voor mijn goudvissen in een buitenvijver?

Goudvis is een vis die eigenlijk tot de karperfamilie behoort. Goudvissen missen echter de weerhaakdraden die kenmerkend zijn voor karper, wat het een beetje onderscheidt.

Deze vis komt oorspronkelijk uit Azië, waar hij al vele eeuwen wordt gekweekt. De eerste exemplaren van goudvissen kwamen in de 18e eeuw in Europa aan, waarna de vis al snel erg populair werd en zich verspreidde.

De goudvis gedijt goed in tuinvijvers en is bijzonder geschikt voor eigenaren die geen uren willen besteden aan onderhoud, verzorging en voeding. Deze vis is goed voor zowel beginnende als ervaren tuinvijverbezitters.

Het is de vis die het best is aangepast aan de Europese klimatologische omstandigheden. Daarnaast stelt de goudvis qua verzorging en leefomstandigheden in de tuinvijver niet veel eisen. Zolang de kwaliteit van het vijverwater goed is, zou de goudvis zich goed voelen.

goudvis uiterlijk

Goudvissen zijn waarschijnlijk de meest populaire tuinvijvervissen in Europa. Een van de redenen voor hun populariteit zijn hun felgekleurde lichamen, die de vijver verlichten. Ze gedijen ook goed in beplante vijvers en zijn gemakkelijk te verzorgen. 

In tuinvijvers bereiken ze meestal een lengte van 25 tot 35 cm en een leeftijd van 10 tot 20 jaar. Onder de juiste omstandigheden kunnen goudvissen gemakkelijk groter worden, maar door ons koudere klimaat gebeurt dit zelden.

goudvis soorten

Als we aan goudvissen denken, hebben we vaak een visioen van een gouden en oranje vis voor ons. Er zijn tijdelijk veel andere soorten goudvissen die ongelooflijk interessant en mooi zijn. Ze omvatten gele en zwarte variëteiten, maar ook variëteiten met lange vinnen en andere lichaamsvormen. Daarnaast bestaan ​​goudvissen ook in meerdere kleuren:

• Sarassa: tweekleurige body met een witte basis en rode markeringen.
• Shubunkin: veelkleurig lichaam met witte, blauwe, rode en zwarte aftekeningen.

Verzorging van goudvissen

Goudvissen gedijen het beste in een tuinvijver met veel planten en een goede waterkwaliteit, maar verder passen ze zich snel aan. U kunt een goudvissenbuis in uw tuinvijver installeren, waar het water warmer zal zijn dan in de rest van de vijver.

Het warme water zal goudvissen naar de buis lokken, waar ze hun ogen open kunnen houden en waar je de mogelijkheid hebt om ze vanuit verschillende hoeken dan normaal te bekijken. Het geeft je ook de mogelijkheid om te zien of de vissen de pech hebben om aan ziekten te worden blootgesteld.

goudvisvoer

Goudvissen zijn warmbloedige dieren, wat betekent dat wanneer het water warmer is, ze een grotere eetlust en een beter immuunsysteem hebben. Hun eetlust en immuunsysteem worden dienovereenkomstig verminderd wanneer de temperatuur weer daalt.

Goudvissen hebben in de regel geen eetlust als het water lager is dan 8 - 10⁰C. Ze hebben ook meer moeite met het metaboliseren van voedsel bij lagere temperaturen, zodat ze niet het hele jaar door gevoerd hoeven te worden. De vissen gaan pas weer eten als de temperatuur stijgt.

Hoewel goudvissen winterharde en zuinige vissen zijn, is het altijd handig om ze een hoogwaardig dieet te geven. Dit komt omdat kwaliteitsvoer minder snel irritatie veroorzaakt omdat het meer absorbeert, en het geeft vissen ook een beter immuunsysteem, waardoor ze veerkrachtiger worden.

Het bevordert ook een gezonde groei en mooiere kleuren. Als er insecten en algen in de tuinvijver zitten, zal de goudvis ze ook opeten, aangezien het bijna alleseters zijn.

Hoe voer ik mijn goudvissen en karpers?

Koi's kaken bevatten geen tanden, maar ze hebben wel kleine faryngeale tanden en goed ontwikkelde keelspieren die hen helpen hun natuurlijke doelvoedsel te sorteren, malen en verpulveren. Gemalen voedsel wordt beter verwerkt en verteerd.

Eiwit, waar koi, goudvissen en andere karpers naar hunkeren, bestaat uit kleine bouwstenen die aminozuren worden genoemd. Vijvervissen hebben dezelfde tien aminozuren nodig als zoogdieren. Vissen ontvangen ze in kleine groepen: peptide, dipeptide, tripeptide, polypeptide, breken ze af (katabolisme) en herschikken ze (anabolisme) tot bruikbare eiwitten.

Tot de aminozuren die exogeen worden verkregen, dat wil zeggen uit externe bronnen, behoren tryptofaan, lysine en threonine. Ze worden voornamelijk in voldoende hoge concentraties verkregen uit eiwitten van dierlijke oorsprong. Aan de andere kant mogen rundvlees en varkensvlees niet worden gebruikt in het dieet van karpers. Dit vlees bevat te veel onbruikbaar vet en heeft andere ongewenste eigenschappen. Veel algen en andere planten bevatten veel eiwitten (als percentage van het drooggewicht), inclusief dezelfde aminozuren. Andere nuttige eiwitbronnen zijn: wit vismeel, schaaldieren, wormen, weekdieren en insecten.

U moet echter weten dat plantaardige eiwitten alleen niet voldoende aminozuren kunnen leveren. Het is niet een bepaalde hoeveelheid grondstoffen met een bepaalde hoeveelheid eiwit beschikbaar, maar de componenten waaruit de eiwitten bestaan ​​en hun verteerbaarheid.

Daarnaast moet in situaties waar de temperatuur daalt, dat wil zeggen bij temperaturen onder 10°-13°C, de eiwitconcentratie van het voer 20-25% bedragen. Bij warmere temperaturen is het beter om het eiwitgehalte te verhogen tot 35-40%. Het verschil in de samenstelling van de voeding wordt geleverd door koolhydraten van plantaardige oorsprong. Laat zulke hoge eiwitgehaltes u niet vreemd lijken voor bodemvoedende vissen, want het natuurlijke dieet van deze aasetervissen is rijk aan eiwitbronnen.